Cuma akşamı annemin ısrarı üzerine Cercle D'Orient'da düğüne gittim. Düğün sahipleri annemle babamın çok yakın arkadaşları... Tanışmalarına neden olmuş kişiler, annem ve babam için son derece anlamlı bir düğün... Bana gelince, damadı tanımam, gelini hayatımda duymadım... (ne işim var şimdi orada değil mi?) Ama Cuma akşamımı değerlendirmek için iyi bir fırsat gibi geldi...
İşte bu yüzden düğünleri sevmiyorum. İki insan birbirini seviyor, hayatlarını birleştirme kararı alıyorlar, ama tanımadıkları kişilere yemek, içki, nikah şekeri, havai fişeği, kısa metrajlı film, canlı müzik, çiçekli böcekli notlar, carrefoursa da 100 YTL ve üzeri alışveriş yapanlara % 10 indirim, Beymen Club hediye çeki, ailenizle beraber Bodrum İçmeler Gazozsaray tatil köyünde bir hafta tatil, uçuş milleri, bir alana biri bedava, dikiş kursu, nokia fck 12349876 cep telefonu gibi fırsatları sunuyorlar, sonra benim gibiler Cuma akşamı fırsatı adı altında gidiyor, bir de utanmadan a'dan z'ye herşeyi eleştiri yağmuruna tutuyor...Olmaz ki... Bu kadar da acımasız olunmaz ki...Bence olunur.
Hiç tanımayan biri olarak, en "özel" gecelerini paylaşan iki kişinin duygusal anlarını nasıl paylaşabilirim? Allah aşkına, "my first love" şarkısı çalarken ilk danslarını yapan iki kişiye, trene bakan inekler gibi bakan birinin orada işi ne? Bana çok komik ve anlamsız geliyor...İç yüzünü bilemem ama damat bey ve gelin hanıma da pek anlamlı geldiğini düşünmedim. Birbirlerine bile bakmıyorlardı. Başlasam bitiremeyeceğim. Dedim ya herşeyi ama en ufak detayları bile eleştirebilirim. Çalan müzikten, sunulan yemeğe, davetlilerin tavırlarından, nikah şekerlerine...Hele o çocukluk videoları...ahhh o videolar, sunumlar yok mu...Bir de politikacıların şahitliği...Off offf...Öldürüyor beni...İstisnasız her düğün için böyle düşündüm. Yurt içi ve yurt dışı düğünleri dahil...Kendi düğünümde dahil...Yuck!!!
Şimdi kimse beni düğününe çağırmayacak - am-man :) Ama elimde değil...Her düğünde böyleyim. Sevmiyorum düğün olayını. Duygusallığını, özelliğini en önemlisi anlamını yitiriyor ilişkinin...Zevksizlik abidesi gelinlikler için ayrı bir yazı yazmam gerekir...ay ay ayyyyy..........
Hayalimde mükemmel bir düğün hiç olmadı, bir hesap yapıyorum, ve onca harcanacak parayla çok daha verimli işler yapabileceğimi düşünüyorum...O yüzden benim için mükemmele en yakın düğünler, sadece çok yakınların bulunacağı, insanların içinden geldiği gibi davranabileceği, keyif alacağı küçük bir partilerdir herhalde...Ben bir kere daha evlenmeye karar verirsem; düğünümü kendi teknemde yapmak isterim mesela... Yakınlarımı alayım, kusana kadar eğleneyim isterim... Rahat olsun... Makara yapabileyim...İçten davrananlar yanımda olsun...Bol bol kahkaha atabileyim...
Tekne dedim de, bu arada yelkene başladım; son aşkım! Hiç bu kadar iyi hissettiğim bir yer aklıma gelmiyor, öyle özgürlük (zaten özgür hissediyorum), kendimi bulma (her farklı tecrübede insanın kenidnde farklı birini bulabileceğine inanıyorum), denizler ve ben (yalnızlığı da pek sevmem öyle) hisleri falan değil, tadı farklı geldi, çok keyif alıyorum, çok mutlu hissediyorum... Nedenini düşünüyorum, çözmeye çalışıyorum... Zaman geçtikçe, öğrendikçe fikirlerim değişecektir... Ama bugün gördüm ki; kontrolsüz bir ortamda (çünkü denizi, havayı, diğer tekneleri veya kendi kullandığın tekneyi kontrol edemiyorsun - bugün ki teknenin dümeni kırıldı da) herşeyi ama tüm bu bileşik faktörleri kontrol etme zorunluluğu ve sonunda edebilme... (daha çok erken benim için farkındayım-ha ha) Herşeyi kontrol altında tutma zorunluluğun var ve ben bundan son derece çok keyif alıyorum...hmmm belki de bu yüzden uçmayı sevmiyorumdur -hiçbir b*k kontrolümde değil diye...Düşünmem lazım değil mi?
Türk milleti gariptir her lafı kaldırmaz...
