Nihayetinde 37. haftamdayım. Bu da şu demek: Bundan sonraki 3 hafta içinde bebek her an doğabilir. Yani fırındaki mercimek pişti... Herşey yolunda...Bir terslik olmazsa 15 gün sonra doğum gerçekleşecek. Ve inanın kendimi hiç bu kadar rahat hissetmemiştim. Bir iki kere kasılmalarım oldu ama panik yok.
Annemlerin gelmesini bekliyorum şimdi. Ablam burada. Cemil burada... Annem ve babam yolda... Açıkça annemi ve babamı bu kadar özleyeceğimi bilmiyordum. Onları çok özledim. Evimi, düzenimi çok özledim. İstanbulu'da... Ama haberleri takip ediyorum yine acaip acaip şeyler. Daha bugün okudum, bir çocuk cesedi bir nehirden çıkartılıyormuş ve çekirdeğini kapan gelmiş izlemeye... Off... İnsanlara bak... Kafa yapılarına bak... Duyarlılığa bak... Daha neler neler var benim ülkemde.
Ama kendi düzenime, kendi dünyama, kendi arkadaşlarıma gelince akan sular duruyor. Hepsini çok özledim. Hepinizi çok özledim. Ama az kaldı... Şu kız dünyaya gelsin... Ha bu arada isim hala yok. Suri de kaldık; anlamı benim ismimle aynı olduğu için başka bir sevdim... Bir de Maral var... Bakalım... Yepyeni bir şey de olabilir. Ya da çok çok eski ve klasik. Hep birlikte göreceğiz :)
Yasmin ve ben deniz taxi ile Brooklyn'den Manhattan'a dönerken...Daha doğrusu dönmüşüzde... Yanaşmayı beklerken :)
