Tutular...

Evet evet yalnış duymadınız... Baktım ki bizim ki tutulara merak sardı; ki hiç şikayetçi değilim, bende kend kendime evde tutu yapmaya başladım... 

Ben yapmaya, Maral da giymeye bayılıyoruz...

Şimdiden 3 adet tutumuz oldu. Yukarıda ki kamelyalı tutumuz :)

Karamsar düşünceler

Blogun en güzel tarafı, taaa eskilere gidip yazmış olduğun yazıları okumak ve eski günleri hatırlamak. Ve farkettim ki, benim hayatım nerelerden nerelere gelmiş. Daha iyi veya daha kötü diyemeyeceğim. Ama çok değişti hayatım. Hiçbir şikayetim yok; eskisi de güzelmiş yeniside. Sadece yaşadığımız ortamda büyük değişikliler var ve adapte olmakta zorlanmaya başladım. Mesela eğitim meselesi, her ne kadar günlük hayatımı henüz etkilemesede duyduğum kaygılar arttı. Bu da psikolojimi etkiliyor. Ya da tüketmiş olduğumuz gıdalar. Biber, armut ve üzüm hayatımızdan tamamen çıktı. Sanırım yakında elma, portakal, enginar, çilek, kereviz vs vs tüm sebze ve meyveler içinde aynı şeyi söylüyor olacağım. Sütümüz, balımız, tavuğumuz, etimiz zaten muammada...

Herhalde çocuk yetiştirmenin en doğru yolu makarna ile beslenme falan olacak. İsyanlarda değilim. Zira, hürriyetlerini haksız yere kaybeden onca insanımız varken, heralde insanlarımızın ya da bizim gibi düşünen insanların endişe duyduğu ilk şeylerin başında gıda gelmiyordur. Benzin desen başka... Gıda mı, benzin fiyatları mı, elektrik zamları mı, cezaevlerinde yatan suçsuzlar mı... Ay yaz yaz bitmez bunlar. Benim de alanım değil.

Ama hep kafamın içini meşgul ediyorlar. Hep. Cicim bicimleri düşünmek istiyorum. Olmuyor. Kara kara fikirler sarıyor kafamın içini.

İçine ettiler state of mind'ımın :)

Kısaca yaşanası yer değil artık bu ülke. Bu şehir.

Ama her günümü güzel kılan 1-2 şeyden biri var; o da blogumun neredeyse tamamında artık.

Canım kızım Maral...

Bu arada süte, yoğurda kelimenin tam anlamıyla dalmış durumdayız. Neredeyse 1 ay olacak, henüz bir terslik yok :) Ama sütten ağzı yanan, yoğurdu üflyerek yermiş; biz de o misal hala hep beklemedeyiz.