Tanya ve Ersin'e...

Mart ayının ilk yazısı... Ayın 10'u olmuş. Zaman su gibi akıp gidiyor dedikleri böyle birşey işte...

Geçtiğimiz hafta sonu Kars - Sarıkamış'ta geçti. Güzelim ülkemde hiçbir şey doğru değil. Şahane bir doğa, mükemmel yapılabilecek pistler, oteller, servis... Ama yok - Olağanüstü doğaya karşı, bir o kadar rezalet ortam. 10 üzerinden 2 alır. O 2'de doğal ortama... Doğası yıldızlı 10 eder ama, yetersizlikler, bilgisizlikler, fırsatçılıklar puanını bir o kadar da indiriyor. Herneyse, gitmeyi düşünürseniz hazırlıklı gidin. Mesela ben meyveye aç bir insanım ya da diet cola'yı ararım...Sıcak suyu isterim. Sakinliği veya istediğim zaman gürültüyü isteyebilirim. Kayak yaptıktan sonra, bir yudum içeceğimi zamanında beklemeden içmeyi, karnım acıktığında, kuzu etinden başka bir şeyi yemeyi isterim. Bir de tüm bunlara ek olarak pistlerde türbanlıları görmek istemem... Bir daha gitmek? Kesinlikte giderim. Ama bu sefer eksiklikleri bilerek...Yanımda kendi ihtiyaçlarıma göre ekstra bir çanta... Tamamdır... Ama yazık... Neler yapılabilir oysa...

Bu arada Kars - Sarıkamış'ta mavi berelilerden çok gördüm. Gözüm kaçamak yapmadı değil. Aslan gibi hepsi. Bir de Kars'ın çok güzel bir şehir olduğunu duydum. Ne yazık ki bilemiyoruz...Sanırım ben dahil, hiçbirimiz kıymetini bilemiyoruz. Sadece söylenip, sallıyoruz... Kıymet, değer bilmek lazım...

Kıymet derken...

Önümdeki hafta sonu 'düğünümüz' var. Heybeliada'da. Dört gözle bekliyorum. Hemen hemen herşey hakkında ikilem yaşadığım günler geçiriyorum. Normaldir. Olur böyle günler. Sorguladığım çok şey var. Bu düğün bir nefes olacak bana. Çok şık düşünülmüş, çok rahat hissedebileceğimiz bir ortamda olacak. Valla size sesleniyorum : Çok ama çok özelsiniz. Size bir ömür boyu mutluluklar diliyorum. Öğrenecek çok şey, alınacak çok ders var ikinizin de sevgisinden. İnsan sevgisi, hayvan sevgisi, hayat sevgisi. Saygı, herşeye. Sizlere gerçektende bir ömür boyu sağlık, HUZUR, mutluluk ve kolaylık diliyorum. Birbirinizin kıymetini iyi biliyorsunuz. Sizleri tanıdığım günden beri bu değişmedi. ÇOK ÖNEMLİ bu. Birbirinizin değerinin farkındasınız.

Evlilik alınması zor bir karar. ÇOK ZOR bir karar. Ama kolay olduğunu hissettiğinde doğru gibi. Değil mi? Gerçek anlamda birbirinizin hayatını kolaylaştırdığınızda doğru gibi... Ve bu etrafınızda olan herkesle biraz bağlantılı da oluyor. Gerek aile, gerek arkadaşlar, gerek başkaları... Birbirinizin etrafındakiler de çok önemli rol oynuyor. Huzurunuzu kaçıracak insaları etrafınızda tuttuğunuzda, kendi huzurunuz gidiyor. Birbirinize huzur verdiğinizde, birbirinize yaslandığınızda, en kötü gününüzde yanınızdayken kendinizi iyi hissettiğinizde...zaten birbirinizin değerinizin farkındasınız demektir. Bu kolay bulunmuyor. İster iki kadın, ister iki erkek, ya da bir kadın ve bir erkek olsun. İnsanın muhakkak sevgiye ihtiyacı var diye düşünüyorum. Ama o ince çizgiyi kaçırmamak lazım. Yalnız olmamak için birlikte olmamak lazım.

Vito kesinlikle beni yalnız hissettirmedi, ama şimdi anlıyorumda, onun sevgisi, benim ona olan sevgim hiç bitmeyeceği için, yanımda olmadığı, olmayacağı zamanlar bile kendimi hiç yalnız hissetmeyeceğim...

Bir de Yasmin var tabii. Bu sabah hararetli bir tartışma, bir atışma...Ama en güzeli yarım saat sonra birbirimize sarıldık. Birbirimizi ne kadar sevdiğimizi dile getirdik. Çok önemli. Aile olmak bu olsa gerek. Kalabalığa gerek olmuyor. Aile çok önemli. Aile olabilmek çok önemli...

Ben de buradan, Tanya ve Ersin'e sıkı bir aile olmalarını diliyor, onları buradan bir kere daha kutluyorum...

Bu arada 15 Mart Cumartesi gecesini de yazacağım, sürprizleriniz bol olsun - ona göre!!!