1 Mayıs Perşembe günü, hayatımda keyif aldığım, bırakmayı hiç düşünmediğim birşeyi bırakıyorum. Bu kararı geçen Kasım ayı'nda almıştım ve zamanı geldi.Mayıs'ta bırakacağım dediğim sigarayı bırakıyorum.
16 yaşımda, Millfield'de (İngiltere'de gittiğim yatılı okul), oda arkadaşlarımla başladığım, o günden bugüne - yaklaşık 25 sene - her gün ortalama 1 paket içtiğim sigarayı bırakıyorum.
Kolay olmayacak. Her ne kadar daha evvel bırakma teşebbüsüm olmasa da, bırakmak tecrübesini yaşamadıysam da, etrafımdan gördüğüm kadarıyla, beni gerçekten de zor günler bekliyor. Yardımsız bırakıyorum. Ne bir doktor, ne bir iğne. Sadece ben. Ve iradem.
Bırakmaya kararlıyım. Herşeyden önce zorunluyum.
Ekim sonu Maraton koşacaksam, ciğerlerimin en iyi kapasitede olması lazım. Zararını hiç hissetmedim bunca yıldır, ne nefessiz kaldım, ne de öksürdüm. Ama eminim bir farklılık yaratacaktır. Ciğerlerim domuz gibiydi zaten, artık bir filinki kadar olur. Ama bana da bu lazım.
Kendim için iyi birşey yapıyorum heralde. Tadında bırakıyorum; belki bir gün yine biraraya geliriz ama şu gün, şu aşamada sigaraya Kasım ayı'na kadar elveda demem lazım.
Kilo almaktan korkuyorum ne yapabilirim? Alkol ve kahvenin en yakın arkadaşı olmadan nasıl idare edebilirim? Herhalde krizler gelecektir, krizleri en kolay atlatmanın yolu nelerdir? Trafikte arabada mal gibi otururken, sigara yerine ne yakabilirim? Sabah sporumdan sonra, duş yapıp kahve içerken kim arkadaşlık edecek?
Avantajlarına gelince sizden daha da çok yardım isteyebilirim; cildim daha düzelecek, para biriktirebileceğim, saçlarım, üstüm başım daha iyi kokacak, dişlerim daha beyaz kalacak, nefesim heralde daha çok açılacak...Başka ne var?
Desteklerinizi bekliyorum, önerileriniz varsa dinlemek istiyorum; günlerimi kolaylaştıracak fikirleriniz varsa, açığım. Aranızda sigarayı bırakmışlar varsa yaşadıkları tecrübeyi dinlemek isterim. Herşey gibi bu da beyinde bitiyor. - Beynimi telkin edersem, daha da kolay olacak - değil mi?
Hepinize iyi haftalar!
