Ayda bir post yazmaya başladım... kolay değil... Evet internete hergün giriyorum ama... Banka işleri, mailler, kısaca günlük haberler... kendi bloguma bile bakamıyorum... Ama şikayet etmiyorum... Hayat çok doldu. Hiçbirşeye vakit ayıramıyorum ... hmmm neler oldu bu dönemde...
Maral yürüyor... evet altın adımlarını attı. Alt dişler tamam. Üstleri bekliyoruz... Merakla... Sabırla... Bu aralar çok huysuz, belki üstler de geliyordur. Yemek yemek bile istemiyor... Ama tombul tombalak biraz.. Yaniiii.. Normal boyutlarda...
Evet hala - 11. aya geldik - süt veriyorum. Ama çok bıktım. Günde 2 kere çekmeye başladım, 1 öğün mama vereyim diye. Ama 2 kere süt çekmem de yetiyor 3 öğün için. O yüzdem ben mamaya, mama bana bakıyor her gün... Bakalım süt ne zaman azalacak. Bu gidişle, mama vermeden inek sütüne geçiş yapacağım heralde.... bundan da şikayetçi değilim. Kızım dolu dolu bir sene sadece anne sütü ile beslendi. Ben üzerime düşen görevi fazlasıyla yaptım. Ve süt verenler beni en iyi anlar... Kolay bir iş değil.
Cemil ayağından ameliyat oldu. Aşil tendonu kopmuştu. O da 3 hafta kadar evden dışarı çıkmadı. Halyle benim için işler daha da zorlandı. Bana yardım eli uzatan Cemil, koltuğa yapışıp kaldı, dolayısıyla bütün işlere artı olarak Cemilin de işleri biraz yordu beni. Bundan da şikayetçi değilim...
Annem bugün Londra'ya gitti. Cuma günü dönecek.
Yasmin hemen hemen haftanın 3-4 günü bizde. Maral hayatını altüst etti diyor ama o da şikayetçi değil. Ben hiç değilim. Keşke burda yaşasa... Aynı binada...
Babam yoğun. Her zamanki gibi. Çalışıyor, haftada bir Maral'ı görmeye geliyor. Son kitabını Maral'a ithafetti.
Akşamları evde güzel filmler izliyorum, en güzeli "Precious" adlı filmdi. Şok edici bir film. Acaip iyi oyunculuk var. Tavsiye ederim.
Arada bir bir iki arkadaşım ziyarete geliyor, bebekleri alıp yemeğe gidiyoruz. Yorucu oluyor ama keyifli.
Başka birşey pek yok. Ama günler nasıl geçiyor, nasıl hemen bahara geldik de yaz kapımızda anlamadım gitti. Hiç hayatımda zaman bu kadar hızlı akmamıştı...
Bakalım bir sonraki postumu ne zaman yazacağım...
6 yorum:
9Sevgili Verda,bloglarının arasını uzatıyorsun gerçekten.Annelik maceralarını daha çok yazmanı diliyorum. Bu arada herhalde çalışmıyorsun. İş hayatına dönmeyi düşünüyor musun?
maşallah ne çabuk büyüdü kuzucuk...sanki daha dün gibi doğumdan sonra türkiyeye gelip yazı yazmanız :)
hep böyle sağlıkla huzurla geçsin günleriniz
Sevgili Deren... Post yazmayı, okumayı, orum yapmayı çok seviyorum. Ama gerçekten de çok zor.. Maral büyüdükçe daha kolay olacak - diye umuyorum... Mesela dün gece deliksiz uyuduk... Ohh ne şahane.. Çalışmıyorum... Ben çok sık iş değiştirenlerden değilim. Bir yerde uzun kalırım. Ayrıldığım iş yerine dönmek şu aşamada cazip gelmiyor. Eninde sonunda iş hayatına döneceğim muhakkak, ama şu arlar tadını çıkartıyorum - Maralın ev hayatının.. Bu da başka bir keyifmiş. Ama sevdiğin işi yapmak gibisi de yok... Dönerim heralde belli bir zaman sonra :)))
Sevgili elçinin yeri.. Evet zaman gerçekten de akıp gidiyor - muş. Sağlık olsun hakkaten. Huzur olsun gerçekten. Aynı şeyleri senin içinde temenni ediyorum. Ay bunlar ne çabuk büyüyorlarmış...:))))
Cemile geçmiş olsun..
Süt vermeyi azaltma/bitirme kısmını merakla bekliyorum...ee ne de olsa süt idolümsün..bende durum aynı..
Uyuyorum uyanıyorum..uyuyor uyanıyor..
Öpüyorum..Maralında tombiş yanaklarından...
Tanyacım çok çok teşekkürler.. Cemil biraz daha rahatladı, işe gitmeye başladı. Ama bana zor oldu haliyle...Bende bugün başka doktora gitmek zorunda kaldım. yemek yemiyor, yeridremiyorum, oyun oldu diye... Bundan böyle, yemiyor mu? önünden kaldırıp yemek yedirmeyi bırakacağım. bakalım ne olacak bizimkine... üffff ki ne üffff... neyse... süte devam yılmak yok... o uyudukça sende uyu... uyanıncada bol bol sıkıştır bakiim...bende gelince sıkıştıracağım - bu bizim buluşmalarımıza benzemeyecek merak etme :))) geleceğim... en az 1 haftaya sizdeyiz...
Yorum Gönder