Hayır istemiyorum diyebilmek!

İnsan görüşmek istemediği birini, kalbini kırmadan nasıl ekebilir?

"Bak ne zamandır görüşmüyoruz, artık bir görüşsek diyorum, yarın akşam buluşalım, yemek yiyelim, şimdiden söyle ona göre program yapacağım!!!"

Aklımdaki cevap: "Sen programını yap, ben bu aralar seninle görüşmeyi istemiyorum"

Verilen cevap "hehehe, ne desen haklısın, tabii görüşelim ama annem, ananem; onlarla ilgilenmem lazım galiba, bir de babam aradı, akşam yemeğe gitmek zorunda kalabilirim, ayreten yurtdışından arkadaşım geldi, onunla ilgilenmem lazım, bir de toplantım var ne zaman bitecek bilmiyorum, evi de su bastı, ayrıca alarmım bozuldu tamire geliyorlar bu gece, ne zamandır görüşelim diyorsun, ama galiba programım var, yarın konuşsak? Sen keyfine bak lütfen, yap programını, hayır çok da istiyorum seni görmeyi ama artık katılabilirsem..." YALAN... Büyük yalan...

Bir de en kötüsü "Sen benimle görüşmeyi istemiyorsun galiba!" Haydaaa, zaten gizli 'istemiyorum'ları sıralamışım bir de nedenlerini açıklamak zorunda kalıyorum...Evet nerden anladın? "Yok canım, nerden çıkardın, zamanlama yalnış oldu, şu gün geçsin görüşürüz, ehe öhö!" YALAN...Büyük yalan...

Bir sürü soru, bir sürü hesap verme. Sıkıntılar kaplıyor içimi...Sonra da üzülüyorum her nedense...Basit işte; İstemiyorum. Ama doğrudan söylesem olmaz (mı acaba), alınacaklar... Köpek olmak vardı, istiyorsan istiyorsun; istemiyorsan istemiyorsun...Yalan, dolan yok! Hayvanların dünyası ne kadar daha net, ne kadar daha yalın... Vito'yu diğer köpeklerle tanıştırırdım, istediğinle oynardı, istemediğinle hırlaşırdı...Gayet net... Ama insanlar... İnsanoğlu çok acımasız...

Galiba asıl derdim: 'Kötü birşey demeden, kötülük yapmadan nasıl işin içinden çıkabilirim de vicdanım rahat eder?' 'Aman beni sevsinler' gayesinde olmak aslında hem bana hem de karşımdakine zarar veriyor...Doğrusunu söylesene! İçindekileri paylaşsana! Desene "istemiyorum, çünkü (bla bla bla) ". İster sever, ister sevmez değil mi? Sonra düşünüyorum; 'istemiyorum' da desem, 'istiyorum ama şu var bu var' da desem bir şekilde açıklamak zorunda kalacağım...Her şekilde bir açıklama lazım....Mağdem hayatımda birileri var, ama arkadaş ama sevgili, ama koca ama kardeş, ama anne ama baba, açıklama hak ediyorlar, ister hayatımdan çıkartayım, ister dondurayım...

Bunları yazarken aklıma şu geldi:
"Kendine yapılmasını istemediğin şeyleri, başkasına yapma" - Sanırım bununla da bu noktada hemfikir değilim...(Tabii sözüm hırsızlık, taciz, arkadan konuşma, ayak kaydırma vs vs vs gibi genellemelerden dışarı, sadece insan ilişkilerinde karşılıklı yapılan konuşmalar, anlaşmalar için geçerli)...Herkes eşit değil ki, bazısı öylesinden anlıyor, bazısı böylesinden...Neden "ben bundan hoşlanmam, o yüzden ona da yapmayayım" diyeyimki? Kimin neden hoşlanmadığını nerden bileyim? O başka, ben başka... Bir de bir başkası adına düşünmek istemiyorum, o yüzden sanırım en iyisi net bir dille doğruları söylemek! - te nasıl da nasıl?